Maar bibliotheek 2.0 is veel heel erg veel. Maar ook het zijn niet 23 Dingen en dan kun je er weer jaren tegen aan. Neen, je moet het web 2.0 bijhouden om bij te bijblijven. Dat bijhouden beangstigt mij weleens, of beter zorgt voor een bepaalde (stress)druk.
Het bibliothecaris 2.0 manifest, van Laura Cohen, is al van 2006. De vertaling van Kees Hamann is van 2008. Nu is het al weer bijna 2012. De houding van de ik persoon in het manifest is nog lang niet ruimschoots aanwezig, bij mijzelf en collega's.
Maar ook zonder 23 Dingen had ik een positief advies afgegeven over bibliotheek 2.0. Deze weg met al haar mogelijkheden biedt de bibliotheek voor jaren nog volop werk. Werk niet om het personeel aan werk te houden, dat is mooi meegenomen, maar burgers helpen met toegang geven tot informatie en kennis met 2.0.
In de houding en het daaruit voortvloeiende gedrag zit wel de crux denk ik. Sta open voor ontwikkelingen die jouw werk en jouw dienstverlening aan je klanten ten goede kunnen komen. Beweeg mee, betrek je klanten bij je werk en kijk verder dan de stenen van jouw bibliotheek. Zoek je klanten op op de plek waar ze vaak vertoeven. Dat kan door bijvoorbeeld aan te haken bij een initiatief als #durftevragen, of op fora aar je klantvragen kunt beantwoorden. Ik hoorde laatst een mooi voorbeeld van een juridisch loket waar juristen op fora vragen van gebruikers beantwoorden. Zo lieten ze zien dat ze kennis van zaken hadden en dat ze een interessante partij waren om eens mee te praten.
BeantwoordenVerwijderen